Ménilmontant, 20e arrondissement van Parijs


parijsmijnstad - 20e arrondissement van Parijsis een wat minder bezocht gedeelte van Parijs. Eigenlijk een beetje onterecht, want er zijn best een aantal leuke dingen om te bezoeken. De grootste publiekstrekker is natuurlijk Père Lachaise. Het grootste én meest imponerende kerkhof van Parijs met beroemde bewoners. Het oude dorpskarakter van Charonne en La Campagne à Paris zijn in het 20e nog volop aanwezig. Voor de nieuwste muziek moet je naar Le Flèche d'Or, een tempel voor hedendaagse muziek in een oud treinstation van de vroegere Petite Ceinture. Voor de wat oudere muziekliefhebber is deze buurt een herinnering aan de legendarische Edith Piaf, die hier in deze buurt haar jeugd doorbracht.

Een mooie wandeling, die voor een gedeelte door deze buurt loopt, is te bekijken en te downloaden op de wandelpagina.

parijsmijnstad - Bezienswaardigheden 20e arrondissement van Parijs


Père Lachaise

Aangelegd: ca. 1803
Opdrachtgever: Napoleon
icono-mapa-65

Père Lachaise Parijs

Hier liggen de graven van Maria Callas, de Balzac, Jim Morrison, Oscar Wilde, Édith Piaf, Simone Signoret samen met Yves Montand, Georges Bizet, Frederic Chopin, Charles Hugo, Richard Wallace, Gioacchino Rossini, Karel Appel, etc, etc,..... Opvallend is trouwens hoeveel buitenlanders, veel Russen en Japanners, op deze plek in Parijs begraven willen worden.
Een bezoek aan Père Lachaise geeft je het idee in een pelgrimsoord te zijn. Zeker wanneer je de drommen mensen ziet staan voor het graf van de in 1971 overleden zanger van The Doors, Jim Morrison. Een ware trekpleister van fanatieke fans die nog iets proberen mee te nemen van het restant van de grafsteen, terwijl er maar 5 mensen waren tijdens zijn begrafenis. Men zegt dat zijn steen al drie keer is vervangen en de laatste keer dat ik hier was in 2011 stonden er zelfs dranghekken om de omliggende graven te beschermen. De steen van Oscar Wilde zit helemaal onder de lippenstift en bij het monument van Chopin staat altijd wel een assortiment bloemen, waar menig bloemenwinkel jaloers op zal zijn. Er werden zelfs mensen ‘herbegraven’ om nog meer naam te krijgen als prestigieuze begraafplaats van Parijs. Enkele namen van deze 'reclamestunt' zijn, Abélard en Heloïse, Molière en La Fontaine.

Père Lachaise Parijs

De naam heeft het kerkhof te danken aan de biechtvader van Lodewijk XIV, pater François d’Aix de La Chaise. De grond, in totaal een oppervlakte van 45 ha, behoorde vanaf 1626 aan de Jezuïetenorde, die hier een rusthuis hadden gebouwd. De grond, toen bekend onder de naam Mont Lois, werd in 1763 verkocht om de schulden van de Jezuïeten te kunnen aflossen. In 1803, tijdens Napoleon Bonaparte, werd het aangekocht door de stad Parijs en officieel als begraafplaats in gebruik genomen. Cimetière De l'Est, de eerste naam van de begraafplaats, werd voor 1850 al vijf keer uitgebreid van een goede 15 hectare naar ruim 45 hectare.

Père Lachaise Parijs

Niet alle bewoners zijn overleden, er wordt gezegd dat er maar liefst 400 katten leven.

Groot, groter, grootst, van huisje tot een waar paleisje, alles kom je hier tegen en dat is wat Père Lachaise ook zo boeiend maakt. Volgens de kenners misschien wel het ‘mooiste’ kerkhof van de twintig(!) die er zijn in Parijs. Een aantal andere bekende begraafplaatsen zijn Montmartre, Montparnasse en Passy. Je zou Père Lachaise kunnen omschrijven als een stad in een stad. Meer dan 1,3 miljoen mensen hebben er hun laatste rustplaats gevonden, er zijn 80.000 graven, er is 16 kilometer wandelpad, er staan 12.000 bomen en is daarmee ook meteen het grootste park van Parijs. Al met al is Père Lachaise een een bijzondere plek die een diepe indruk op je achterlaat en zeker de moeite van een bezoek waard is. Om niet te verdwalen en de meest bijzondere graven te vinden is een plattegrond aan te raden. Deze zijn te koop bij de Pompes Funèbres, er zit er een precies tegenover de hoofdingang.

tikets parijsOnze tip, ontdek de graven van Jim Morrison, Chopin en Oscar Wilde met een wandeltocht van ca. 2,5 uur onder begeleiding van een deskundige gids.

Père Lachaise Parijs

Het graf van Frédéric Chopin, altijd een bloemenzee.


Le Mur des Fédérés


icono-mapa-65

Le Mur des Fédérés - Père Lachaise Parijs

Helemaal in de zuid-west hoek van het kerkhof zie je een gedenkplaat tegen de muur. Meestal liggen er nog wel een paar bosjes bloemen. Hier vond in 1871 de laatste stuiptrekking van de Commune plaats, een revolutionair bewind dat na twee maanden bloedig werd neergeslagen. Enkele tienduizenden doden vielen achteraf te betreuren. De laatste 147 leden van de Commune werden hier zonder enige vorm van proces, op bevel van Adolphe Thiers, door het Franse regeringsleger op de avond van 27 mei 1871 tegen de muur van het kerkhof doodgeschoten. De nog steeds aanwezige kogelgaten en een gedenkplaat, herinneren ons aan de zwartste dagen van Parijs. Het wrange is dat zowel het monument voor de 147 Communards als ook het graf van Adolphe Thiers op Père Lachaise is te vinden. Nog steeds wordt elk jaar, 28 en 29 mei, op deze plek een herdenkingsceremonie (Montee au Mur) gehouden door de Vereniging van de Vrienden van de Commune van Parijs. Le Mur des Fédérés is sinds 1983 een Nationaal Monument.


Le Mur des Victimes des Révolutions


icono-mapa-65

Victimes Revolutions Parijs

Verscholen in het parkje Jardin Samuel-de-Champlain, aan de Rue Gambette, is een muur geplaatst tegen de buitenmuur van de begraafplaats Père Lachaise. Het parkje is trouwens aangelegd ter ere van meneer Champlain, die in 1608 de stad Québec in Canada stichtte, maar dat terzijde. Het monument is gemaakt door Paul Moreau-Vauthier en is hier te vinden vanaf 1909. De muur van de Victimes des Révolutions is een nagedachtenis aan alle slachtoffers van een revolutie, vriend of vijand, waar ook ter wereld.

parijsmijnstad - Zloty biljetDe muur Victimes des Révolutions wordt regelmatig verward met Mur des Fédéres, maar die is gemaakt voor de gevallenen tijdens de Commune van Parijs (1871) en ligt aan de de andere kant én binnen de muren van Père Lachaise.
Een bevestiging dat de muur vaak in verband wordt gebracht met de Commune blijkt wel uit het feit dat Polen in 1976 een 200 zloty biljet uitgaf, met hierop een afbeelding van het beeldhouwwerk van Vauthier, met als tekst “monument voor de doden van de Parijse Commune”. Als we de Vereniging van de Vrienden van de Commune van Parijs mogen geloven, een foutje dus.


Chemin de Fer de Petite Ceinture

Aangelegd: ca. 1850
Opdrachtgever: Stad Parijs
icono-mapa-65

Petit Ceinture Parijs

Hier verdwijnt de oude spoorlijn onder de grond bij kruispunt rue de Crimée en rue Manin (19e arrondissement)

Omstreeks 1850 werd er begonnen met de aanleg van een 35 km lange spoorlijn rondom Parijs. Het doel was om de grote stations van Parijs met elkaar te verbinden en mede daardoor de wegen te ontlasten van het vele goederenverkeer. In die dagen nog bestaande uit paard en wagen en dat allemaal door de smalle straten van de binnenstad. Baron Haussmann was toen nog niet helemaal klaar met zijn brede boulevards. De, zeg maar ronde, cirkel rondom Parijs werd d.m.v. 29 stations met elkaar verbonden. Door deze opzet was de lijn ook zeer geschikt voor personenvervoer en eigenlijk zou je kunnen zeggen dat Petite Ceinture de voorloper was van het huidige metrosysteem.
Maar het was juist die metro die ervoor zorgde dat vanaf 1900 het aantal passagiers behoorlijk verminderde en wel zo drastisch dat er in 1934 werd besloten om de lijn, op een enkel stuk na, alleen nog maar te gebruiken voor goederenvervoer. In de tweede wereldoorlog werd de trein vaak het doelwit van het Parijse verzet.
In de jaren 80 van de vorige eeuw werd besloten om helemaal te stoppen met Petite Ceinture. Heden ten dage is nog maar ruim 20 km over van de oorspronkelijke spoorlijn en wordt er al jaren over gepraat wat er mee zou moeten gebeuren. Opties zijn o.a. fietspaden, tuinen of parken. Het meest voor de hand liggende zijn wandelroutes, iets wat nu ook al regelmatig gebeurt.

Fleche d'Or Parijs

Le Flèche d'Or, toen een station, nu een concertzaal.

De stations van toen kregen vaak een totaal andere bestemming, zoals ook station Charonne, 102 bis Rue Bagnolet. Tegenwoordig is hier een bekende rock-concertzaal gevestigd, Le Flèche d'Or.  Als de deuren open zijn zou je even naar binnen moeten om te kijken naar de rails die onder het gebouw doorlopen. Samen met de trap naar beneden, gemaakt van oude fietsen e.d., heb je een combinatie van vergane glorie van oud ijzer………


La Campagne à Paris

Gebouwd: ca. 1910
Architect: Diversen

Opdrachtgever: Stad Parijs
icono-mapa-65

Campagne à Paris

La Campagne à Paris, je weet dat je in Parijs loopt, maar het lijkt wel een volksbuurt in Engeland.

De meeste toeristen kennen in Parijs wel de grote monumenten, weten de rondvaartboten te vinden, de winkels op de Champs Elysées, de grote warenhuizen, etc. etc. Wat minder bekend, maar o zo leuk, is het oude volksbuurtje La Campagne à Paris.

Aan de rand van Parijs, vlakbij de Boulevard Périphérique, ligt dit volksbuurtje bestaande uit iets meer dan negentig eengezinswoningen. Een betonnen trap met hout-reliëf, in de Rue Geo Chavez, brengt je met 80 treden(!) naar boven.
parijsmijnstad - standbeeld Edith Piaf ParijsOp deze plek waren tot het eind van de 19e eeuw de gipsgroeves. Toen de groeves waren leeggehaald, werden ze opgevuld met de vrijgekomen grond van de bouw van de metro en werden hier 92 huisjes neergezet. 48 huizen werden net voor de 1e wereldoorlog gebouwd en na de onderbreking van de oorlog werd de rest gebouwd. Zeker voor die tijd waren ze voorzien van redelijke luxe zoals een toilet, badkamer, stromend water en allemaal een eigen voortuintje. De huisjes zijn ontworpen door verschillende architecten, één zelfs zonder architect, waardoor dat ze allemaal verschillend zijn. La Campagne à Paris heeft geen winkels, cafés, zelfs geen dokter en tandarts, gewoon .....92 huisjes. Wel jammer is dat het hier vrij parkeren is en de straten vaak vol met auto's staan.

Als je vanaf hier met de trap naar beneden gaat, kom je uit op het Place Edith Piaf. Hier staat ter nagedachtenis aan Édith Piaf, die in deze buurt haar jeugd doorbracht, een bronzen standbeeld. De laatste keer dat ik hier was zag het zeer onverzorgd uit, jammer. Het beeld van Lisbeth Delisle is geplaatst op 11 oktober 2003, op die dag was het 40 jaar geleden dat ze overleed. Piaf heeft in deze buurt op verschillende locaties gewoond. Een klein stukje hier vandaan, Rue Crespin du Gast 5, is haar vroegere huis als museum ingericht. Aan de buitenkant net zo onverzorgd als dit standbeeld(*). De grootste zangeres die Frankrijk ooit heeft gekend, zou toch een beter lot moeten verdienen. Je zou voordat je verder gaat nog even iets kunnen drinken bij het leuke cafeetje dat je net tegenkwam op het hoekje van de Rue Emile Pierre Casel, met de naam (hoe toepasselijk) Bar de la Place Edith Piaf, wel goedverzorgd........

Wil je nog veel meer weten over Edith Piaf, en vooral over haar muziek, neem een kijkje op de uitgebreide Nederlandstalige website van Henriette Kikkert.......een bezoekje waard.

(*)Kreeg van een oplettend lezeres te horen dat het standbeeld inmiddels weer opgeknapt is.


Saint Blaise Parijs

Rue Saint-Blaise met op de achtergrond de St.-Germain de Charonne.  Foto: Mbzt