Je moet er wel wat voor over hebben, op zondagmorgen vroeg opstaan, een zoektocht in het 19e arrondissement, een lange dienst, maar uiteindelijk wordt je ruim beloond met een verborgen parel.
Nadat in 1917 in Rusland de revolutie uitbrak vluchtten zo’n 20.000 Russen naar Parijs, het meest van hun waren welgestelde volgelingen van de tsaar. Toen Stalin aan de macht kwam werd dit aantal binnen de kortse keren verviervoudigd en toen ook nog eens Hitler aan de macht kwam rond 1930, kwamen er nog meer naar Parijs. Niemand weet het zeker, maar tegenwoordig worden er aantallen van 200.000 genoemd, waarvan de meesten in en rond het 8e arrondissement wonen. Je zult veel Russchische winkeltjes en cafés vinden in de buurt van de cathédrale Saint Alexandre-Nevski, een Russisch-orthodoxe kerk uit 1861, die trouwens ook zeker een bezoek waard is. De kerk ligt aan het eind van de rue Pierre le Grand, juist ja, vernoemd naar Peter de Grote.
Parijs was (en is) altijd een centrum van meerdere bevolkingsgroepen geweest. Dominee Friedrich von Bodelschwing bouwde in 1866 een Lutherse kerk voor de ca. 70.000 Duitsers die in Parijs als dagloners werkten. Maar na de 1e Wereldoorlog werd er beslag gelegd op de kerk en werd het heiligdom op een veiling in 1925 verkocht aan de Russische gemeenschap voor de som van 321.000 Francs (nog geen € 50.000). De kerk heette vanaf nu Institut de théologie orthodoxe Saint-Serge. Dat klinkt als meer dan een kerk alleen en dat klopt. Hier vind je ook een theologische orthodoxe school, de enige in west-Europa. Sergiusza van Radonezj waar de kerk naar is vernoemd, was een kloostervader die leefde van 1313(?) tot 1392 en is één van meest vereerde heiligen van de Russisch-orthodoxe Kerk.
De beschilderingen van Dmitri Stelletski.
Je moet wel even zoeken, maar bij Rue de Crimée nr. 93 zie je tussen de huizen een ijzeren hek dat je toegang verschaft tot een klein en stil parkje wat uitkomt bij de houten voorkant van de kerk. De beschildering aan de buitenkant is van Dmitri Stelletski, een Russich kunstenaar die zelf ook enige tijd in Parijs heeft gewoond. Wanneer je de trappen oploopt en op de veranda staat waan je jezelf in een klein Russisch dorpje en zeker niet in Parijs. Maar als je binnenkomt door de beschilderde deuren slaat de verbazing helemaal toe. Hoe sober van buiten (op de beschilderingen na), hoe prachtig versierd van binnen met talloze iconen, mozaïeken en fresco’s, dit alles vermengd met de geur van kaarsen en wierook. De dienst duurde maar liefst twee uur, maar mede dankzij de prachtige gezangen vloog de tijd voorbij. Daarna veel vriendelijke knikjes, een paar foto’s nemen en vervolgens de indrukken verwerken zittend op een bankje in het nabij gelegen park Buttes-Chaumont. Weer terug uit Rusland in het dagelijkse leven van Parijs, ook mooi.
Binnen prachtig versierd met talloze iconen, mozaïeken en fresco’s.