Opéra, het 9e arrondissement van Parijs


parijsmijnstad - 9e arrondissement van Parijsis een gedeelte van Parijs wat niet mag ontbreken bij een bezoek. Grote warenhuizen aan brede boulevards bepalen het stadsbeeld, waarvan Galerie Lafayette en Printemps de meest bekende zijn. Opéra Garnier is van buiten al mooi om te zien, maar binnen overtreft het werkelijk alles. Hoe groot is het contrast als je via de Cathedrale St.-Trinité naar Place Pigalle gaat. Van kaarslicht naar schreeuwende neon-reclame. Het uitgaansleven, de vele sexclubs, met als bekendste trekpleister het cabaret van de Rode Molen, trekt veel bezoekers. Dit vergelijkend met de statige winkels in de omgeving van de Opéra, kun je zeggen dat het 9e arrondissement een wijk is met zeer verschillende gezichten.

Een mooie wandeling, die voor een gedeelte door deze buurt loopt, is te bekijken en te downloaden op de wandelpagina.

parijsmijnstad - bezienswaardigheden 9e arrondissement van Parijs


St.-Trinité

Gebouwd: 1861-1867
Architect: Theodor Ballu
Opdrachtgever: Baron Haussmann
icono-mapa-65

De Église St.-Trinité, ook wel genoemd ‘Dom van de rechten van de mens’, werd in de periode van de 2e Republiek gebouwd. De bouw, in opdracht van baron Haussmann, duurde zes jaar en ondanks de weelderige decoratie lagen de kosten uitzonderlijk laag, iets minder dan 4 miljoen frank. De kerk is bij de toeristen haast niet bekend, iets wat zeer onterecht is. Het ligt op Place d'Estienne-d'Orve, een beetje verscholen achter de grote winkels die liggen in de Boulevard Haussmann. In nieuw-Italiaanse-Renaissance-stijl is het één van de mooisten van Parijs en is van ver af al te zien met zijn 65 meter hoge klokketoren.

St.-Trinite Parijs

Het leuke is dat ik in 1981 nog gewoon door de pastoor zelf werd rondgeleid, en de kerk was toen nog niet zo ingesteld op het massatoerisme als bijvoorbeeld de Notre-Dame. Het orgel is van Cavaillé Coll. De mooi uitgevoerde plafondschilderingen, die het “Lam Gods” uitbeelden, zijn van Jobbé Duval. In het middenschip van de kathedraal staan beelden van de Twaalf Apostelen, in het linkergedeelte is nog een klein kapelletje, genoemd naar de beschermheilige van Parijs, Sainte Geneviève.

Sainte Geneviève ontmoette in 429 de Heilige Germanus van Auxerre, die haar heiligheid voorspelde, waarop zij de gelofte van maagdelijkheid aflegde. Toen Attila de Hun tegen Parijs optrok en de bewoners de stad wilden ontzetten, bezwoer Geneviève om het gevaar af te wenden met boete en gebed. De Hun veranderde zijn plannen. Ook voorzag zij tijdens een hongersnood de Parijzenaren van voedsel. Een andere legende vermeldt dat zij haar moeder Gerontia van blindheid genas door haar ogen te bevochtigen met gezegend water.

Op 11 maart 1869 vond hier de uitvaart van Hector Berlioz plaats. Een jaar eerder in 1868 werd hier de begrafenisdienst gehouden van de Italiaanse componist Gioachino Rossini.


uitzicht Sacre Coeur

Niets vermoedend loop je in de Boulevard Haussmann met links de rue Laffitte, en dan ineens......de Sacré Coeur.
Op de voorgrond de gevel van Notre-Dame-de-Lorette, een mooie kerk die een bezoekje waard is.



Opéra Garnier

Gebouwd: 1862-1875
Architect: Charles Garnier
Opdrachtgever: Napoleon III


tiqets parijs

Opéra Garnier Parijs

Dit immens grote operagebouw werd gebouwd in een bloeiende periode van Parijs. Een waar pronkstuk op een oppervlakte van 11.000 m2. Een capaciteit van 2131 mensen die kunnen kijken naar 450 figuranten en dit alles wordt verzorgd door maar liefst 600 man personeel.

parijsmijnstad - Charles GarnierDe architect was Charles Garnier, een in 1862 nog onbekende jongeman, die nog maar 35 jaar oud was. In later jaren was Garnier een fel tegenstander van de bouw van de Eiffeltoren van Gustave Eiffel. De bouw van de Opéra duurde 13 jaar en niemand kon de bouwstijl verklaren. Men vond het gewoon mooi of men vond het spuuglelijk, een tussenweg was er niet. Toen op een gegeven moment keizerin Eugénie, de vrouw van Napoleon III, hem dan ook vroeg aan wat voor stijl zij moest denken, antwoordde Garnier heel slim; “ Dit is Napoleon de IIIe stijl, Madame.” De man maakte zich in één keer mateloos populair en commentaar was ineens verboden.

Opéra Garnier Parijs

De foyer, voor een kopje koffie in de pauze........

Het waren ook in die dagen onrustige tijden vandaar dat Garnier speciaal voor Napoleon III een aparte oprit liet maken, waar de Keizer met koets en al het gebouw van de achterkant kon in- en uitrijden. Het was nog niet zo lang geleden dat er in 1858 bij de oude opéra op hem en zijn vrouw een aanslag was gepleegd. Bij deze aanslag raakte hij -op een enkel schrammetje na- niet gewond, maar er vielen wel 8 doden en 156 gewonden. Zelfs de paarden van z'n koets overleefden het niet. De voorkant was dus veel te gevaarlijk en natuurlijk ook een beetje voor het ‘gewone’ volk.
parijsmijnstad - plafond Opéra Garnier ParijsDe Opéra is het grootste operagebouw ter wereld. Een breed bordes leidt naar de ingang, bestaande uit brede bogen met zware pilaren, waartegen een groot aantal marmeren beeldhouwwerken staat. Het interieur is overheersend druk en vol pronk en praal. Een grootse en brede trap -Le Grand Escalier- overheerst de hal, waar we een mooi gezicht op de prachtige plafondschilderingen van Isidori Pils hebben. Het gebouw bezit maar liefst 6319 traptreden. In de zaal zelf zijn de plafondschilderingen van Marc Chagall (1964). Het podium biedt plaats aan 450 figuranten en de hoogte van het podium komt overeen met elf woonverdiepingen!! De kroonluchter in het midden van de zaal weegt maar liefst zes ton en is door Garnier zelf ontworpen. Eén van de tegengewichten is een keer naar beneden gestort op het hoofd van een dame die zat op plaats 13(!) van het vierde balkon.

Eigenlijk was de opzet een theater te bouwen voor het “gewone publiek”, iets wat het nooit helemaal is geworden, want de entreeprijzen waren nogal aan de pittige kant. Het gebouw en theater, hebben de meest karakteristieke vormgeving, uit de tijd van Napoleon III.

Opéra Garnier Parijs

De Parijzenaars hoeven er beslist geen spijt van te hebben dat de toen 35-jarige Garnier de wedstrijd won, die de uiteindelijke beslissing voor het kiezen van een architect vormde. Aan de wedstrijd deden in het totaal 171 bouwmeesters mee. De Opera moest het Academie Royale de Musique vervangen, ooit in opdracht van Lodewijk XIV gebouwd. Het was bouwvallig door diverse branden en door zijn niet al te beste constructie. De unanieme beslissing om Garnier te kiezen uit al die architecten was dus begrijpelijk, omdat dit precies paste in het plan van die dagen. Italiaanse stijl en groot, zeer groot, gebaseerd op het Grand Theatre in Bordeaux, gebouwd door Victor Louis in 1780.
parijsmijnstad - The Phantom of the OperaTijdens de 14-jarige bouw ontdekte men een ondergronds meer, waar later Gaston Leroux het wereldberoemde stuk “Phantom of the Opera” van maakte. Maar anders dat zijn boek (en latere musical) vertelt, was het niet een spook dat huisde onder de Opéra, maar een verdrietige pianist. Deze had een verminkt gezicht opgelopen tijdens een brand in het conservatorium aan de rue Le Peletier. Hierbij kwam ook zijn vriendin om en de beste man, overrompeld door verdriet, verstopte zich onder het gebouw.

De bouw werd enige tijd gestaakt door de tussenkomst van de oorlog tussen Frankrijk en Pruisen in 1870, maar werd later in een vlug tempo afgemaakt mede door de brand in de oude opera in de Rue Le Peletier in 1873. Uiteindelijk werd het op 5 Januari 1875 officieel in gebruik genomen met een stuk genaamd “The Third Republique” door Field Marshall de MacMahon.

Eenmaal weer buiten komen we in de wereld van 2 verschillende groepen mensen. Aangezien we midden in de zakelijke wereld van Parijs zijn lopen er nogal wat mensen met attachékoffertjes. De andere groep zijn (vooral) dames voorzien van tassen met reclameopdrukken van de meest bekende warenhuizen ter wereld, o.a. Galeries Lafayette, Printemps, etc..
Het verkeer is hier voor de Opéra zeer nadrukkelijk aanwezig. Er heerst een ongelooflijke drukte op de brede boulevards, waarvan de meeste zijn aangelegd door Baron Haussmann. De 'stadsvernieuwer' van Napoleon III vond dat de nog middeleeuwse straatjes veel te smal waren voor het nieuwe verkeer en daarnaast was het een perfecte oplossing om het leger en politie beter doorgang te verlenen tijdens de voortdurende relletjes en opstanden. Zo kregen de oproerkraaiers minder de mogelijkheid om zich te verschuilen in de kleine straatjes en steegjes. De investering betaalde zich trouwens snel terug want de nieuwe huizen aan de boulevards werden goed verkocht, voor veel geld, kassa! Opmerkelijk is dat op het plein voor de Opéra alle reclameborden witte verlichting hebben. Om het aanzicht van de Opéra niet te vestoren werd het "Règlement de la publicité et des enseignes" in leven geroepen. Zo moeten alle lichtreclames rondom de Opéra "de couleur blanche, légèrement teintée ou dorée" zijn - dus wit, lichtgetint of warmwit….........of niets, was het maar vaker zo.

icon-tip


Het kan soms erg druk zijn, koop de toegangskaartje online vooraf bij Tiqets

 


Ook vanaf Galerie Printemps een prachtig uitzicht over Parijs.



Notre-Dame-de-Lorette

Gebouwd: 1823
Architect: Louis-Hippolyte Lebas
Opdrachtgever: Lodewijk XVIII
icono-mapa-65

Notre-Dame-de-Lorette, echte schoonheid zit van binnen

Je hebt van die kerken waar je je buiten afvraagt, zal ik wel of niet naar binnen gaan. Zo ook de Kerk van Onze-Lieve-Vrouw-van-Lorette. Van buiten niet de meest uitnodigende kerk met zijn 4 sombere ionische zuilen, de neo-klassieke gevel is niet al te schoon, de deuren hebben afgebladderde verf, maar kijk je naar boven zie je een werkelijk prachtige fries met een afbeelding van de heilige Maagd, het kind Jezus en engelen. Daarboven staan op de rand van het dak drie beelden die de hoop, de liefde en het geloof uitbeelden.
De kerk werd gebouwd in 1823 omdat een eerdere kerk gewijd aan de Vrouw van Lorette werd verwoest tijdens de revolutie. Je moet je voorstellen dat ten tijde dat deze kerk werd gebouwd alles in de naaste omgeving een grote bouwplaats was. De stadsvernieuwer Baron Haussmann was volop bezig de kleine straatjes om te bouwen tot de brede boulevards zoals wij deze nu nog steeds kennen in Parijs.
Eenmaal binnen valt je mond open van verbazing, wat een schitterende kerk, je zou door alle zuilen haast denken dat je een Griekse tempel binnenkomt. Het plafond bestaat uit een goudkleurig casetteplafond, de muren zijn volledig bedekt met mooie versieringen en het hoofdaltaar is prachtig beschilderd en heeft een doopvont die wordt afgedekt met een beeld van Johannes de Doper.

Notre Dame de Lorette Parijs

Het orgel werd gebouwd tussen 1836 en 1838 door Aristide Cavaillé, maar is in de loop der jaren wel een paar keer gerestaureerd. Georges Bizet, de componist en Clade Monet, de kunstschilder, zijn beiden gedoopt in deze kerk.
De kerk werd ten tijde van de Commune van Parijs, een bloedige opstand in 1871, omgebouwd tot kazerne van de Nationale Garde. Tegenwoordig denken ze gelukkig anders, de kerk is (gelukkig) sinds 1984 een Nationaal Monument.

In de buurt? Zeker even naar binnen gaan.


Place Pigalle


icono-mapa-65

Place Pigalle Parijs

Hoe anders zijn hier de kleuren van de neonverlichting. Het Place Pigalle vormt het centrum van de wijk Pigalle, dat van oudsher een uitgaanscentrum is, gespecialiseerd in het nachtleven. Hier bevinden zich ontelbaar veel cafés, cabarets, nachtclubs, seksshops en bars. De beeldhouwer Jean Baptiste Pigalle (1714 – 1785), beroemd om zijn graftombe voor de maarschalk De Saxe en het beeld van de naakte Voltaire dat nu in het Louvre staat, leeft voort in de naam van dit plein.
Aan dit plein en de omliggende straten waren aan het einde van de 19e eeuw talloze ateliers en literaire cafés gelegen, waarvan het beroemdste het Cafe La Nouvelle Athènes was. De naam van het cafe was afgeleid van de wijk waar het stond en was een vaste ontmoetingsplaats van de kunstenaars.


Galerie Lafayette


icono-mapa-65

Galerie Lafayette Parijs

Rond de kerstdagen hangt hier altijd een gigantische kerstboom.

In 1895 werd door Théophile Bader en Alphonse Kahn een winkel geopend met de naam Aux Galeries Lafayette, tegenwoordig het uit 3 gebouwen bestaande Galerie Lafayette met als hoofdgebouw Coupole. De glazen koepel in art nouveau stijl, boven op de 47.000 m2 winkelruimte, is op zich al een plaatje om te zien, maar werd pas later in 1912 geplaatst na een grondige verbouwing. Anno nu zijn er maar liefst zestig filialen in Frankrijk en zijn er zelfs een filialen in Casablanca, Jakarta, Dubai en Berlijn. Van binnen heel mooi, maar zelf ga ik meestal voor de bovenkant. In het verleden was er een dakterras op een ander warenhuis, La Samaritaine, met een schitterend uitzicht over de stad. Aangezien Samaritaine sinds 2005 wegens een verbouwing gesloten is, is het dakterras op de 10e verdieping van Lafayette een prima alternatief. Een ander pluspunt is dat er op het dakterras een échte barista aanwezig is, die naar mijn mening de beste koffie van Parijs voor je maakt. Het dakterras is gratis toegankelijk en de koffie is betaalbaar, tel daar bij op het mooie uitzicht over Parijs en je hebt een prima reden als vrouw om je man te verleiden om naar één van de grootste warenhuizen van Parijs te gaan, met een assortiment van 75.000 merken.

uitzicht Galerie Lafayette Parijs

Van een souvenir van enkele euro’s tot Cartier horloges van tienduizenden euro’s, maar ook o.a. parfum, cosmetica, damesmode, kindermode, speelgoed en elektronica. Geschat wordt dat er een 30 miljoen bezoekers per jaar zich hieraan vergapen. Vooral tijdens de Kerstdagen is de winkel één van de mooist versierde en verlichte plekjes in Parijs.

parijsmijnstad - Kerst in Parijs

Ook bij de buren is het rond de kerstdagen een feest.