Op een plaats waar vroeger een moeras lag, en wandelen kon je toen daar wel vergeten want het stikte van de struikrovers, werd een promenade gemaakt van 71 meter breed en een lengte van meer dan 3 km. In 1667 werd de bekende hofarchitect en tuinman André Le Nôtre benadert om de brede promenade van groen te voorzien. In het begin kreeg het bijnamen als; ‘Grande Allée du Roule’ en ‘Grand-Cours’. In 1694 werd de naam van de promenade definitief veranderd in ‘Champs-Élysées’, Frans voor ‘Elysische Velden’. Deze naam verwijst naar de Griekse mythologie waar Elusia een plaats is waar helden vertoeven om zich te ontspannen. In 1724 werd de Champs-Élysées verlengd tot aan de Chaillot heuvel, nu beter bekend als l’Étoile, de locatie van de Arc de Triomphe.
Zijn huidige vorm kreeg de Champs-Élysées pas in 1838 toen de Franse architect Ignaz Hittorf (die op dat moment ook met Place de la Concorde bezig was) de tuinen van de Champs-Élysées aanlegde. Hij installeerde ook voetpaden, gaslampen en fonteinen. Nu begon de Champs-Élysées meer en meer restaurants en hotels aan te trekken, vooral toen in 1900 de metrolijn 1 het Etoile station bereikte.
Tegenwoordig is het misschien wel de bekendste winkelstraat ter wereld, met z’n niet te betalen terrasjes, de grote bekende winkels, z’n prachtige etalages en z’n tienduizenden bezoekers. Het heeft wat en hoort eigenlijk thuis bij elk bezoek aan Parijs.
Parijs op de schop.......
De boulevards en avenues zijn niet altijd aanwezig geweest in de stad Parijs. Pas onder het bewind van Lodewijk XVI begon men de middeleeuwse stad te saneren en het stratenplan drastisch te moderniseren. In 1783 werd per wet vastgelegd dat nieuw aangelegde straten minstens 10 meter breed moesten zijn en de huizen niet hoger dan 20 meter. In 1782 verschenen de eerste trottoirs (Rue d’Odeon) en er werd een begin aan de nummering gemaakt van de huizen, nadat reeds van 1729 straatnaamborden waren aangebracht. Vanaf 1774 werd op grote schaal een volledige tekening van de stad gemaakt en in 1783 werd het verplicht een bouwtekening in te dienen bij verbouw en nieuwbouw. Vanaf 1786 werden huizen op de bruggen afgebroken en vanaf 1765 werden uithangborden, die haaks op de straat waren geplaatst, verboden. Alles moest wijken voor de straat, de avenue en de grote boulevards. De hygiëne werd van groot belang. Kerkhoven midden in de stad werden ontruimd. Vooral de begraafplaatsen, zoals ‘des Innocents’, waren mede oorzaak van vele epidemieën, die in de middeleeuwen duizenden mensen het leven hadden gekost.
Eén van de grootste namen in de 19e eeuw is die van Baron Haussmann. Wat deze man, voor de stad heeft betekend, is onvoorstelbaar. Maar ook is hij degene geweest die 20.000 mensen uit hun oude vertrouwde huis heeft moeten sturen, om elders in de buitenwijken weer een nieuw onderkomen te zoeken. Haussmann is de man geweest die ervoor gezorgd heeft, dat Parijs is zoals wij het nu kennen. Een ringspoorlijn van 30 kilometer werd aangelegd met 27 halteplaatsen om de buitenwijken aan elkaar te verbinden. Sinds 1850 had het openbaar vervoer al 30 lijnen met maar liefst 500 koetsen. Tussen 1852 en 1870 steeg het aantal inwoners van 1 naar 2 miljoen, onder wie meer dan 100.000 buitenlandse arbeiders. Een spectaculaire maatregel was wel de verplichting van de reiniging van de, voornamelijk witte, voorgevel van de huizen en gebouwen. Een wet die eigenlijk al vanaf 1852 bestond maar waar niet echt op toegezien werd. De wet is trouwens nog steeds van kracht.
Het spijtige van dat alles is dat, bijvoorbeeld een wijk als Port d’Italie, 10.000 woningen met 21.000 bewoners vervangen werd door 16.000 woningen met 49.000 bewoners. Helaas is 80% van de originele bevolking daar verdwenen, omdat zij de torenhoge huurprijzen niet konden betalen. Een wijk als Quartier de la Defense verrees, maar het oude gedeelte is letterlijk van de kaart geveegd, en of het echt mooi is? Torenflats langs de Seineoever? Het zogenaamde ‘Front de Seine’, een plan van Georges Pompidou, om zelfs heel het centrum van de stad tot één groot commercieel centrum van Frankrijk te maken, vond gelukkig niet plaats.