Hôtel de Ville, 4e arrondissement van Parijs


parijsmijnstad - 4e arrondissement van Parijsis een gezellige wijk met veel monumenten, leuke restaurants, bars, kleine winkeltjes en kunstgaleries. In de wijk Le Marais vinden we vele middeleeuwse Hôtels die een goed beeld geven van hoe de rijken in die tijd leefden. Hoogtepunt in de Marais is het prachtige en oudste plein van Parijs, Place des Vosges. De wijk Le Marais (gevormd samen met het 3e arrondissement) is een zeer gezellige wijk. Hier ligt ook de Joodse wijk, goed te zien aan de vele kleine winkeltjes met kosher voedsel. Het nachtleven in Le Marais is bruisend en hét gaycentrum van Parijs. Het op één na meest bezochte gebouw van Parijs (nr.1 Eiffeltoren) staat ook in het 4e, Centre Pompidou, ook wel Beaubourg genoemd.
Het Hôtel de Ville, het (hoofd)stadhuis van Parijs, kijkt uit op het Ile de la Cité waaronder een gedeelte in het 4e arrondissement valt. Hier staat de Notre Dame, de grootste en bekendste kerk van Parijs. Op het plein voor de Notre Dame staat het oudste ziekenhuis van Parijs, Hôtel Dieu. Het 4e arrondissement bestrijkt ook het eiland Ile St.-Louis, een rustig eiland met prachtige herenhuizen. Op een mooie zomerdag is een bezoek aan Berthillon, naar men zegt de beste ijssalon van Parijs, een heerlijke traktatie.

Een mooie wandeling, die voor een gedeelte door deze buurt loopt, is te bekijken en te downloaden op de wandelpagina.

parijsmijnstad - bezienswaardigheden 4e arrondissement van Parijs


Fontaine des Innocents

Gebouwd: 1550
Architect: Pierre Lescot
Opdrachtgever: Prins van Soubise
icono-mapa-65

Fontaine Innocents Parijs

Het enige wat nog aan het verleden doet herinneren is de door Pierre Lescot ontworpen fontein

Dit 19eeuwse plein met fontein ligt in de wijk Les Halles Beaubourg, op de plek waar vroeger de Eglise des St.-Innocents stond, een 12e eeuwse kerk. Op het bij de kerk behorende kerkhof stond een knekelhuis waar de beenderen uit de algemene graven van de armen werden opgestapeld. De geschiedenis van het kerkhof gaat terug tot in de Romeinse tijd. Aangezien de graven regelmatig leeggeroofd werden door plunderaars en honden de lijken vaak opgroeven, werd het aan het einde van de 12e eeuw ommuurd. Verschrikkelijke verhalen doen de ronde dat toen Hendrik van Navarra, de latere koning Hendrik IV, Parijs in 1590 belegerde, de bevolking de beenderen ging vermalen om van het meel brood te bakken. Tussen het begin van de 15e eeuw en 1669 stond de beroemde Dodendans op het plein, een beeldengroep die iedereen aan zijn onontkoombare lot moest herinneren. Het was echter niet alleen maar een droevig oord, want het plein was ook het domein van straatventers, openbare schrijvers en kooplieden.
parijsmijnstad - Cimetière des InnocentsRond 1780 werd echter de situatie onhoudbaar. Door de miljoenen lichamen die er gedurende vele jaren waren ‘begraven’, was het kerkhof 2 meter hoger komen te liggen dan het straatniveau en de ondraaglijke stank maakte iedereen het leven zuur. Door een edict van Lodewijk XVI werd het terrein afgestaan aan de kruiden- en groentemarkt die er vlak naast werd gehouden. De ‘verhuizing’ van de skeletten nam een jaar in beslag. Overdag hadden ze 12.000 en ‘s nachts 3500 wagens nodig, 1000 kleinere karretjes vol beenderen, enz. Rondom de periode van 1860 transporteerde men nog eens 800 wagens met beenderen naar de voormalige steengroeven van La Tombe-Issoire, dat later bekend werd onder de naam Catacombes.

De door Pierre Lescot ontworpen fontein op het plein is een waar meesterwerk in renaissancestijl. In 1550 stond het monument tegen een muur op de hoek van de Rue St-Denis, zodat het slechts drie zijden telde. Toen de begraafplaats verdween, werd de fontein overgeplaatst naar deze plek en plakte Augustin Pajou er in 1788 er een vierde zijde aan. De koepel en de trappen zijn van later datum (19e eeuw?), de originele bas-reliëfs bevinden zich in het Louvre.


Le Defenseur du Temps

Gebouwd: 1979
Architect: Jacques Monestier
Opdrachtgever: Stad Parijs
icono-mapa-65

Defenseur du Temps Parijs

De verdediger van de tijd, wordt het 4 meter hoge en 1000 kilo zware kunstwerk genoemd, dat zich in de Rue Bernard de Clairvaux bevindt. Clairvaux, de voorvechter(!) en architect van de Kruistochten, maar dat terzijde. Het kunstwerk is gemaakt van geoxideerd messing. De mens gaat tussen 9.00 en 22.00 uur elk (heel) uur een gevecht aan tegen één van de drie elementen.
De draak, de roofvogel en de krab, voorstellend de aarde, de lucht en de zee. De mens heeft het nog moeilijker om 12, 18 en 22.00 uur, wanneer hij het opnemen tegen alle drie. Een echt gevecht, maar mij is niet duidelijk geworden wie er uiteindelijk heeft gewonnen. Mens of element?

Heb zelf het geluk gehad dat ik een keer het gevecht heb mogen aanschouwen, het mechanisme is helaas vaak kapot.


Hôtel Dieu

Gebouwd: 1880
Architect: Julien-David Leroy
Grondlegger: in 651 Landry
icono-mapa-65

parijsmijnstad - Hôtel DieuOorspronkelijk omvatte het gasthuis dat in 651 werd gesticht door de heilige Landry, twee gebouwen die met elkaar verbonden werden door de Pont au Double. De brug werd door Frans I speciaal aangelegd in 1626 om de zieken gemakkelijker te vervoeren. Vroeger stond het op de plek waar nu het standbeeld van Karel de Grote met zijn twee trouwe paladijnen Roland en Olivier staat, aan de overkant van het plein dus. Tijdens de minderjarigheid van Lodewijk XV werd ten gunste van deze instelling een belasting geheven die ‘het recht van de armen’ werd genoemd. In 1880 werd het oude gasthuis, na een grote brand, vervangen door het nieuwe gebouw. De uitbreiding en aanpassing van de brug speelde ook een belangrijke rol in deze beslissing. Tevens werd het grote open plein, Place du Parvis Notre-Dame, aangelegd en alle oude middeleeuwse straatjes verdwenen. Hôtel Dieu kwam eigenlijk een beetje in de schaduw te liggen van zijn veel bekendere buurman, de Notre Dame de Paris. Het ziekenhuis is nog steeds de oudste medische instantie van Parijs. Je kunt gewoon naar binnen lopen en de mooie binnenplaats gaan bekijken, uiteraard wordt er van je verwacht dat je de rust in acht neemt.

 


Rue Francois Miron - Parijs

Middeleeuwse huizen vind je in de Rue Francois-Miron op nummer 11 en 13. Gelukkig zijn deze twee vakwerkhuizen uit de 15e eeuw nog overeind gebleven na de rigoureuze werkzaamheden van prefect Haussmann in de 2e helft van de 19e eeuw. Stel je eens voor ........... zo'n hele straat vol met deze huizen.


Hôtel de Sens

Gebouwd: 1475-1509
Opdrachtgever: Aartsbisschop van Sens
icono-mapa-65

Hotel de Sens Parijs

Een pareltje, het prachtige Hôtel de Sens. Dit herenhuis is samen met Hôtel Cluny en Hôtel Jacques Coeur nog één van de drie overgebleven middeleeuwse prive-paleisjes uit de 15e eeuw. Hôtel de Sens werd gebouwd tussen 1475 en 1509. De eerste bewoner was Antoine Duprat, de latere aartsbisschop van Sens en hoogste vertegenwoordiger van de rooms-katholieke kerk in toenmalig Frankrijk. Tijdens de 16e eeuw was het een centrum van intriges, terwijl de kardinaal van Guise het huis bewoonde. In 1605 woonde koningin Margot na haar scheiding van Hendrik IV hier. Er zal zich veel afgespeeld hebben binnen de muren, vooral de slaapkamermuren, Margot staat nogal bekend om haar losbandige leven en talloze minnaars. Hôtel de Sens is in de loop der jaren voor veel doeleinden gebruikt, van fort tot banketbakkerij en is zelfs nog een poosje een garage geweest. Na de aankoop door de stad Parijs, in het begin van de 20e eeuw, is het gelukkig weer in zijn oude glorie hersteld.

Hotel de Sens Parijs

Aan de achterkant van het gebouw, de eigenlijke toegang, bevindt zich de ingang naar Bibliothèque Forney, gewijd aan de decoratieve en beeldende kunst en industriële technieken. Daarnaast bezit het een grote verzameling affiches en wanddecoraties. Als je heel goed kijkt zie je rechts naast het torentje, boven het raam in de puntgevel, een rond gat. Tijdens de juli revolutie in 1830, de opstand tegen koning Karel X, vonden hier heftige gevechten plaats. Als herinnering aan deze bloedige dagen hebben ze dit kogelgat laten zitten. Ter bevestiging staat er een datum onder, 28 juli 1830.


Hôtel de Ville

Aangelegd: 1882
Architecten: Deperthes en Ballu
Opdrachtgever: Stad Parijs
icono-mapa-65

Hotel de Ville Parijs

Het oude en vermaarde Hôtel de Ville, raadhuis van Parijs, staat op een plek waar zich in het verleden een 16e eeuws gebouw bevond. Het gebouw, ontworpen in de renaissance stijl door Domenica da Cartona, is tijdens de Commune in 1871 volledig afgebrand. De structuur van het huidige raadhuis herinnert aan het vroegere gebouw, het werd ontworpen door Deperthes en Ballu en in 1882 gebouwd. Het gebouw bestaat uit verschillende koepels in de vorm van afgeknotte piramides. Verder is het gebouw bezaaid met een groot aantal beelden, om precies te zijn 136, op de vier zijden van het gebouw. Op één van de terrassen ziet men een beeld van Etienne Marcel, leider van de Parijse kooplieden en aanstichter van de vele ongeregeldheden die het leven in de 14e eeuw van Parijs geheel verlamden.
Vele jaren later werden hier tijdens de Revolutie, Robespierre en zijn volgelingen op 27 juli 1794 door de soldaten van Conventie gearresteerd. Na een mislukte zelfmoordpoging werd Robespierre overgebracht naar de Conciergerie om van daaruit, afgevoerd op een mestkar, over de Pont au Change linksaf te gaan richting Place de la Concorde alwaar de dood wachtte in de vorm van de guillotine. Dit alles onder luid geroep van tienduizenden mensen.

Hotel de Ville Parijs

Rondom het gebouw staan 136 beelden naar je te kijken 

Nu is het Hôtel de Ville het gemeentehuis van groot-Parijs. Parijs heeft 20 arrondissementen met elk hun eigen gemeentehuis en burgemeester, samen de gemeenteraad vormend. Hôtel de Ville is de officiële werkruimte en ontvangstruimte van de sinds 1977 weer aanwezige, burgemeester van groot-Parijs, dit na meer dan 100 jaar afwezigheid.

Het Place de L’Hôtel de Ville, is een plein dat pas in 1853 werd aangelegd. Van 1310 tot 1830 was dit de open plaats van volksfeesten en executies.

Place de Greve Parijs

Het oude Place de Grève, aanlegplaats voor de schepen en plein van de 'feesten'

Van oudsher was dit plein een ontmoetingsplaats van handel, politieke en juridische bedrijvigheid. Oude houten middeleeuwse huizen omringden het plein en aan de Seineoever stonden molens. Tot 1830 had het plein de naam Place de Grève en was het de losplaats voor schepen die hun handel dreven in Parijs. Arbeiders zonder werk zochten hier overdag werkgevers om bijvoorbeeld de schepen te lossen, vandaar dat het hier altijd levendig en druk was. De reden waarom de rechteroever (Rive Droite) de aanlegsteiger van Parijs was, zit in het feit dat de rechteroever een betere stroming had en op deze plek een iets wat verhoogde zandbank was.

Al vanaf de middeleeuwen kom men er geregeld gratis ‘genieten’ van het radbraken van moordenaars, verbranden van heksen, het vierendelen van majesteitschenners en soortgelijke scènes, die in ruime mate belangstelling van het publiek hadden. Het plein was het middelpunt van grote, meestal rumoerige volksfeesten. Elk jaar werd er bijvoorbeeld ter ere van St-Jean, die nog zijn kerk heeft in de drukke volksbuurt le Temple ten noorden van de Rue Rivoli, een brandstapel van wel 20 meter ontstoken waarop, ter verhoging van de feestvreugde, een zak werd gelegd met levende katten. Vaak stak de koning zelf er de brand in en het afgrijselijke geluid dat de katten veroorzaakten was het startsein van de feesten.


Ile St.-Louis


icono-mapa-65

De Seine snijdt Parijs in twee stukken. In het midden liggen twee eilanden. En wie gaat nu niet naar de Notre Dame op het grote eiland Ile de la Cité, waarop deze mooie kathedraal staat? Verdere bezienswaardigheden zoals de St.-Chapelle, een kapel met twee zeer indrukwekkende etage’s, de Conciergerie waar o.a. Marie Antoinette op de guillotine moest wachten, Place Dauphine en natuurlijk de Notre Dame zelf, zorgen ervoor dat het andere eiland een beetje vergeten wordt. Zeer onterecht!

De toeristen worden op het grote eiland Ile de la Cité getrakteerd op een onvoorstelbare drukte. Maar weinig toeristen nemen de moeite om langs de Notre Dame naar het oosten van het eiland te lopen. Voor degene die midden in deze mensenmassa even rust zoeken, is dit een echte aanrader. In het kleine parkje achter de Notre Dame, waar ook het Monument voor gedeporteerde mensen uit de 2e wereldoorlog te vinden is, is het al een stuk rustiger. Maar ik bedoel eigenlijk meer de rust die je ook vindt in een klein Frans dorpje. Neen, je moet dus nog iets verder. Naar het andere eiland, via Pont St.-Louis. De Pont St.-Louis is een geliefde plek voor straatmuzikanten, die je met hun muziek al welkom heten. Ile St.-Louis, het andere eiland, is een wereld van verschil met z’n grotere broer en je mag het beschouwen als een afzonderlijk dorp.

In 1614 kreeg de aannemer Christophe Marie van Louis XIII de opdracht om, in samenwerking met architect Le Vau, een plan voor straten, kades en bruggen te maken voor een nieuw groot ontstaan eiland wat was gevormd uit de samenvoeging twee onbewoonde eilandjes, Île aux Vaches en Île Notre-Dame. Om het werk te kunnen financieren werden er huizen gebouwd, alsmede een Jeu de Paume (een hal, waar de voorloper van squash en tennis werd gespeeld), een badhuis en zes molens. Ook bouwde Marie 50 huizen op een brug die het eiland met de rechteroever verbond en kreeg hij toestemming om daar tol te heffen. Deze brug, Pont Marie, werd later naar hem vernoemd. Op het eiland vestigden zich de parlementsleden, rechters en bankiers in de grote herenhuizen langs de kaden van de Seine. Een prachtig herenhuis, Hôtel de Bretonvilliers, lag op de uiterste oostpunt van het eiland, maar moest worden afgebroken voor de bouw van de Pont de Sully. Maar er zijn gelukkig ook mooie herenhuizen blijven staan. Tegenwoordig wonen op het Ile St.-Louis kunstenaars, artsen en andere bewoners die de hoge prijzen van de huizen kunnen betalen. Een mooi voorbeeld hiervan is Hôtel Lambert, 1 Quai d'Anjou. Gebouwd in 1644 onder de architectuur van niemand minder dan Le Vau (Versailles en Vaux-le-Vicomte). Tot nog niet zo lang geleden het onderkomen van de rijke bankiersfamilie Rotschild, maar sinds 2007 eigendom van Prins Abdullah bin Khalifa al-Thani, de broer van de emir van Qatar, aangekocht voor de lieve som van € 80.000.000. Het Hôtel is mooi te bekijken vanaf Pont de Sully.

Ile St.-Louis Parijs

Er is één hoofdstraat die over de volle lengte van het eiland loopt en waaraan niet alleen de uit 1622 stammende kerk St.-Louis staat, met een als uithangbord geplaatste kerkklok, maar waar ook hele leuke winkeltjes en restaurantjes te vinden zijn. Chique uitziende levensmiddelenzaken stallen trots hun mooi gerangschikte waren uit. Het ziet er allemaal heerlijk uit.

parijsmijnstad - IJs van BerthillonHeel bijzonder is het ijs van Monsieur Berthillon, die in deze hoofdstraat op nummer 29-31 het lekkerste ijs van heel Parijs aanbiedt. Op veel ramen, borden en gevels staat trouwens de naam Berthillon, dit om te laten zien dat ze het ijs van de meester verkopen. Zo ook op de hiernaast staande foto, restaurant La Taverne du Sergent Recruteur.
De straat biedt ook culinair het één en ander, want meerdere goede restaurants hebben een aantrekkelijke menukaart. Het eten hier is overal goed maar je moet wel rekening houden met het feit dat de prijzen op dit eiland over het algemeen hoger zijn dan elders. Daarvoor krijgt je echter wel een heerlijk diner in een gezellig ingericht knus restaurant zonder de drukte van de vele eetgelegenheden in bijvoorbeeld Quartier Latin.

Op de punt van het eiland ligt het parkje Square Barye. Je hebt er een fraai uitzicht over de Seine en de prachtige gebouwen langs de oevers. Het is er bijzonder rustig en het schijnt zo te zijn dat de Fransen hier graag komen om elkaar ten huwelijk te vragen. Zoals in vele parkjes vindt je ook hier drinkwater uit een kraan. Vanuit het park kan je een trap nemen om af te dalen naar de Seinekade. Vissers vangen regelmatig flinke vissen terwijl anderen hier gezellig zitten bij te kletsen of liggen te zonnebaden. Overigens is het net als hier op veel andere plaatsen in Parijs mogelijk om over het brede pad langs de rivier te wandelen. Je loopt als het ware een etage lager en hebt geen last van het drukke verkeer. Het is eens iets anders om bij een bakker wat lekkere dingen in te slaan, een flesje wijn (of frisdrank) mee te nemen en vervolgens op één van de vele bankjes een picknick te genieten.


Le Marais

Wijk in het 3e en 4e arrondissement
Joodse buurt
Gayscene van Parijs
icono-mapa-65

Marais Parijs

Le Marais, ontelbare winkeltjes, boetiekjes en galerijen.

Le Marais (moeras in het Frans) is een wijk in Parijs en is verdeeld over het 3e en 4e arrondissement.

De historie van de Marais begint eigenlijk bij de Orde van de Tempeliers. Deze machtige orde bouwde in 1240 hier, net buiten de stadsgrenzen van het toenmalige Parijs, hun versterkte kasteel, Le Temple. Hun status, maar ook zeker hun beschermende aanwezigheid had aantrekkingskracht. Karel I van Anjou, de broer van Lodewijk IX, bouwde hier zijn paleis in de Rue de Sevigne en al snel hierna liet de latere koning Karel V zijn Hôtel Saint-Pol in de buurt van de huidige rue Saint-Paul bouwen. Door deze ontwikkelingen werd deze buurt een populaire plek onder de adel. Toen Hendrik IV in 1605 Place Royal, het huidige Place des Vosges, liet aanleggen, wilden de rijke burgers uit de 17e eeuw graag met de monarchie worden vergeleken en besloten ze in Le Marais grootse en luxueuze herenhuizen te bouwen. Dankzij deze gebouwen heeft Le Marais nu een mondaine uitstraling. In één van die hôtels bevindt zich het Musée Picasso (Hôtel de Sale), één van de meest geliefde musea in Parijs, met werken uit de hele carrière van deze beroemde kunstenaar. Maar ook het Archives Nationales (Hôtel de Soubise) het Musée Carnavalet en Musée de la Chasse et de la Nature (Hôtel de Guénégaud) zijn gehuisvest in pareltjes van oude adelijke onderkomens.

Nadat in 18e eeuw de adel 'verhuist' naar elders in Parijs, het Ile St.-Louis werd bijvoorbeeld zeer populair, raakt Le Marais in vergetelheid. Na de bestorming van de Bastille wordt het er allemaal niet beter op en in het midden van de 20e eeuw is buurt er zo slecht aan toe dat er zelfs gepraat werd om alles af te breken en in te ruilen voor nieuwbouw. Voornamelijk dankzij de inzet van André Malraux, minister van cultuur onder Charles de Gaulle, is de Marais van de volledige ondergang gered en is het tegenwoordig zelfs ‘just the place to be’. Hoe raar kan het lopen.

Marais parijs

Hier vind je beste falafels en kosjere delicatessenzaken van Parijs

Je kunt in Le Marais heerlijk ronddwalen, want het levenstempo is hier rustiger dan in de rest van Parijs. De buurt stond vroeger vooral bekend door zijn vele groothandels, kleermakers en leerbewerkers en gold tevens als Joodse wijk van Parijs. Het Mémorial de la Shoah, een in 2005 geopend museum, heeft de namen van 76.000 weggevoerde joden in de 'Muur van de Onbekenden Namen' staan. Het museum toont films, foto's en heeft een bibliotheek en een crypte met een herinneringsvlam.
De Rue Saint-Antoine is één van de oudste straten van Parijs en ligt eigenlijk op de oude Romeinse route naar Melun. De gezellige Rue des Rosiers ligt midden in de oude Joodse wijk en hier vind je enkele van de beste falafels en kosjere delicatessenzaken van Parijs. Naast de smalle straatjes, pleintjes en tuinen zijn er modieuze boetieks, galeries, gezellige bars, cafés en prima restaurants. Tegenwoordig zijn hier veel uitgaansgelegenheden voor de gayscene en eindigt hier de Marché des Fiertés, de jaarlijkse gay parade van Parijs.

Le Marais, een oud bewaard stukje Parijs met veel middeleeuwse accenten, een echte aanrader.


Notre-Dame de Paris

Gebouwd: 1163-1330
Opdrachtgever: Bisschop Maurice de Sully
Architecten: Diversen
icono-mapa-65


Gedeeltelijk toegankelijk voor rolstoel, torens niet.

De Cathédrale Notre-Dame de Paris, is gebouwd op een plek waar in de Romeinse tijd de Tiberiustempel stond en waar jaren later Koning Clovis in de 6e eeuw een christelijke basiliek, de Étienne kerk, liet bouwen. Helemaal zeker is dit niet, omdat ook het vermoeden bestaat dat Clovis de kerk uitbreidde op een eerdere basiliek uit de 4e eeuw. Wat wel vast staat is dat in 1163, tijdens het bisdom van Maurice de Sully, met de bouw van de Notre-Dame begonnen is. Eerst werd het koor opgetrokken en in de loop der jaren volgden het schip en de zijschepen. De voorgevel werd ca. 1200 tijdens bisschop Eudes de Sully voltooid en met de bouw van de torens, die nooit helemaal afgemaakt zijn, werd in 1245 gestopt. Met de zuidelijke zijgevel werd pas 8 jaar later weer begonnen, zodat de kerk in 1330 eindelijk klaar was........en zie het resultaat!!

Notre Dame Parijs

Niet alleen de buitenkant, maar ook het interieur is indrukwekkend groot. 130 meter lang, 50 meter breed, 35 meter hoog en ter ondersteuning pilaren van 5 meter doorsnede. Een kleine 9.000 mensen kunnen hier één keer per jaar een mis (de Kerstviering) bijwonen.

Notre Dame Parijs

parijsmijnstad - roosvenster Notre DameDe Notre-Dame heeft niet alleen goede tijden gekend maar ook periodes van verval. In 1793 werd het zelfs bedreigd met afbraak, na jaren van verval. In 1844 werd begonnen, door Viollet-le-Duc, met een uitgebreide restauratie, waar men 20 jaar over deed. Daarna kon de beroemde ‘Bourdon de Notre-Dame’, de dertien ton zware klok, in de toren weer luiden. Aan die klok zit weer een leuk verhaal; de echtgenote van Louis XIV, Maria Theresia van Spanje, organiseerde een actie om de Notre-Dame een enorme kerkklok te schenken. De 'Bourdon Notre-Dame', ook wel Emmanuel genoemd naar de kleinzoon van Lodewijk XIV, is één van de grootste klokken ter wereld. De klok weegt 13 ton en heeft een klepel van 500 kg en hangt in de rechtertoren. De legende vertelt dat ze zo'n zuivere klank heeft omdat Maria Theresia en andere adellijke dames hun zilverwerk hadden afgestaan om dit met het brons van de klok te laten omsmelten.

Een beroemd deel van de Notre-Dame is het Roosvenster dat in de noordelijke gevel zit. Het werd gemaakt in 1268 en beeld Maria uit, omringd door figuren uit het Oude Testament. De benedenramen zijn kunstig gerestaureerd door Jacques Le Chevalier.

Er zit ook een Nederlands tintje aan de klokken van de Notre Dame. Ter gelegenheid van het 850-jarig bestaan van de kerk werden in 2013 de klokken vervangen, alleen de grootste bleef hangen. Op 14 september 2012 werd in het Brabantse Asten één van de acht nieuwe klokken gegoten door de gieterij Koninklijke Eijsbouts. De klok van Nederlandse makelij is de grootste van de nieuwe klokken, met een gewicht van maar liefst ca. 6500kg en een diameter van 1,60 meter!
Dat de klok ook nog de meest belangrijke naam kreeg, Maria naar de patrones van de kerk, en in misschien wel de meest bekende kerk ter wereld komt te hangen, zal Eijsbouts ongetwijfeld een trots gevoel geven. De nieuwe klokken waren te horen vanaf 24 maart 2013 en wellicht de daarop volgende honderden jaren.

Uiteraard hebben in deze kathedraal een aantal belangrijke en opmerkelijke gebeurtenissen plaatsgevonden.
• 1302, de eerste verkiezing van de Staten-Generaal
• 1422, de kroning van Hendrik VI (van Engeland) op éénjarige leeftijd
• 1455, het herzieningsproces van Jeanne d’Arc
• 1572, het huwelijk van Hendrik van Navarra. De latere Hendrik IV moest buiten wachten, was (nog) niet katholiek
• 1789, de beelden van de Koningen van Juda worden onthoofd, men dacht dat het de Franse koningen waren
• 1804, Napoleon pakte de kroon uit de handen van paus Pius en kroonde zichzelf en Joséphine tot keizer en keizerin
• 1831, Victor Hugo schreef de roman ‘De Klokkenluider van de Notre-Dame’, de kerk wordt wereldberoemd
• 1843, restauratie door Viollet-le-Duc
• 1970, herdenkingsdienst De Gaulle
• 1996, begrafenis van Mitterrand

Notre Dame Parijs

Achter de kathedraal ligt het knusse parkje square Jean XXIII, vernoemd naar paus Johannes XXIII. Tot 1831 heeft hier het bisschoppelijk paleis gestaan, nu staat hier de Fontein van de Maagd uit 1845. Hier vandaan heeft men een mooi gezicht op de absis, die met zijn 15 meter lange luchtbogen, één van de meest gedurfde bouwsels is van de middeleeuwen. Het meesterwerk werd door Jean Ravy in de 14e eeuw gebouwd.

Notre Dame Parijs

De Notre-Dame is ook mooi, en rustiger, te bekijken vanaf de Pont de l’Archevêché, ook mooi, toch?

tiqets parijsParijs is één van de drukst bezochte steden ter wereld en de Notre Dame zelfs de meest bezochte kerk ter wereld. Een uur in de rij staan om van het adembenemende uitzicht vanaf de torens te genieten is vaak geen uitzondering. Maar ook bij de ingang van het Louvre, Musée ‘d Orsay, Arc de Triomphe, Tour Montparnasse of bijvoorbeeld de Eiffeltoren staan meestal lange rijen met mensen te wachten voor de kassa. Met een kaartje van Tiqets krijg je in veel gevallen het toegangskaartje direct per mail toegestuurd (lees de beschrijving per attractie) of in de andere gevallen kun je het kaartje ophalen op een vooraf aangegeven adres, maar in beide gevallen loop je met een glimlach de wachtrij voorbij.

Nieuw in het assortiment bij Tiqets is een combinatie van de Notre Dame samen met een Seine cruise, twee dingen die eigenlijk een must zijn voor iedere Parijsbezoeker (tijdelijk helaas niet beschikbaar). Daarnaast heeft Tiqets op een aantal attracties leuke kortingen op de entreeprijs. Om het gehele assortiment te bekijken klik je hier.

Onze tip, bestel vooraf een kaartje voor een bezoek aan de torens van de Notre Dame i.c.m. een leuke cruise over de Seine en je loopt zo langs alle wachtende mensen naar binnen (tijdelijk helaas niet beschikbaar).


Pont de Notre-Dame

Gebouwd: 1412
Opdrachtgever: Karel VI
icono-mapa-65

Pont de Notre Dame - 1756 - Parijs

Een prachtig schilderij van Nicolas-Jean-Baptiste, de Pont de Notre-Dame in 1756

Op 31 mei 1412 begon Karel VI met de bouw van de eerste "Pont Notre-Dame". Deze brug was gebouwd van stevig hout en verbond het Île de la Cité met de Rue Saint-Martin. De bouw duurde zeven jaar, inclusief de 60 huizen die er bovenop werden gebouwd, 30 aan elke kant. In de vroege ochtend van 25 oktober 1499 stortte de brug echter in, waarschijnlijk vanwege de instabiele bouw en een gebrek aan onderhoud. Datzelfde jaar nog werd de stenen fundering gelegd voor de herbouw van de Pont Notre-Dame, terwijl een veerboot ondertussen als verbinding dienst deed. Ditmaal werd de brug van steen gebouwd, en ontworpen als een boogbrug. De constructie was voltooid in 1507, compleet met 60 (bak)stenen huizen, en zou een belangrijke markt- en handelsplaats worden.

De gebouwen op de brug waren de eerste die een huisnummer kregen in Parijs. In 1853 werd een nieuwe stenen constructie gebouwd op de bestaande stenen fundering, hoewel deze brug uit slechts vijf bogen bestond. Hij was de oorzaak van niet minder dan 35 ongelukken op het water tussen 1891 en 1910, en werd in de volksmond ook wel de Pont du Diable (Duivelsbrug) genoemd. Om de boten op een veiligere manier te laten passeren en de stroming van de Seine niet te belemmeren werd besloten om de brug nogmaals te herbouwen, ditmaal van metaal. Hij werd geopend in 1919 en sindsdien zijn er geen grote aanpassingen meer gedaan aan de brug. Hij ziet er wel heel anders uit, ga maar eens kijken.


Place des Vosges

Gebouwd: 1605-1612
Architect: Baptiste Cereau
Opdrachtgever: Catharina de Medici
icono-mapa-65

Place des Vosges Parijs

Het Vogezenplein is het oudste plein van Parijs. Het plein, één van de vijf koninklijke pleinen in Parijs, ligt in de Marais-wijk en het is ontworpen door Baptiste Cereau.

Even terug in de tijd ........... Op 20 juni 1559 werd hier, toen nog de rue Saint-Antoine, een groot toernooi georganiseerd. In de strijd overwon Hendrik II, de toenmalige koning, al zijn tegenstanders in de voorrondes. Als laatste moest hij het nog opnemen tegen Montgomery, een geduchte tegenstander én de kapitein van zijn wacht. Dat werd hem fataal, want de lans van de kapitein brak middendoor en trof hem in het oog.
Van alles werd geprobeerd om de koning te redden, zelfs ter dood veroordeelden werden vervroegd onthoofd om met de geamputeerde hoofdjes allerlei experimenten uit te voeren die de koning van een gewisse dood zouden kunnen redden! Hoewel de koning verzorgd werd door de beroemde Ambroise Paré, stierf hij tien dagen later. Hoe dan ook, zijn gemalin koningin Catharina de' Medici liet het Palais des Tournelles, waar Hendrik stierf, afbreken en in de plaats kwam een plein met als doel een paardenmarkt. Hier mocht nooit meer gevochten worden!

De paardenmarkt verdween en er werd in 1605, in opdracht van Hendrik IV, een plein aangelegd met de naam Place Royale, het eerste moderne grote plein in de West-Europese stedenbouw en dat allemaal in het begin van de 17e eeuw. Het werd uiteindelijk geopend in 1612 tijdens de verloving van de 11 jarige Lodewijk XIII en de even oude Anne van Ooostenrijk.

Het plein, van 127 bij 140 meter, wordt omringd door 39 gelijk uitziende huize van twee verdiepingen. Nou ja, niet allemaal exact gelijk, maar op twee na. Aan de noordelijke en zuidelijke wand staan het grotere Pavillon du Roi en het Pavillon de la Reine. Tja, een klein beetje verschil moest er zijn, ondanks dat ze er nooit gewoond hebben.

Tijdens de Franse revolutie besloot het parlement het plein van naam te veranderen. Het zou voortaan de naam dragen van het eerste departement dat zijn belasting zou afdragen aan de revolutionaire regering. Het departement Vosges betaalde als eerste en werd in naam verenigd met dit plein. Na de revolutie werd de nieuwe naam “Place des Vosges” aangehouden. Het tijdens de revolutie vernielde standbeeld van Lodewijk XIII werd vervangen door een nieuw stenen exemplaar en is nog steeds aanwezig.

Verschillende huizen hebben hun eigen geschiedenis;
• nr. 9, Hôtel de Chaulnes huist de Academie van Architectuur en restaurant l’Ambroisie, één van de zeven 3-sterren restaurants in Parijs
• nr. 14, Hôtel de la Riviere waarvan de originele fraaie plafonds van Lebrun nu in het Musee Carnavalet zijn
• nr. 1, is Madame de Sévigné geboren (bekend vanwege haar brieven die een mooi beeld vormen over de periode Lodewijk XIV)
• nr. 11, heeft Marion Delorme (minnares én nicht van kardinaal Richelieu) gewoond van 1639-1648
• nr. 21, woonde Richelieu zelf van 1615 tot 1627
• nr. 6, woonde Victor Hugo en is nu het Musée Maison Victor Hugo gevestigd

Al met al een schitterend plein, met huizen in rode baksteen gemetseld, en met geschiedenis, zoals haast overal in Parijs.


Musée de la Curiosité et de la Magie

Geopend: 1969
icono-mapa-65

parijsmijnstad - Musée de la Curiosité et de la MagieMuseum over goochelkunst, illusie en tovenarij, geopend in 1969. Er zijn goochelvoorstellingen en een verzameling goochel- en toverattributen, waaronder de kist van het doorgezaagde meisje. De trucs gaan helemaal terug tot in de tijd van de Egyptenaren.

Een combikaartje geeft je toegang tot de kelders waarin zich het Musée des Automates bevind. Hier vind je een collectie van meer dan 100 historische automaten, van zeer eenvoudige speeldozen tot zeer complexe machines. Zeer leuk voor de kinderen, het ligt aan de Rue Saint-Paul 11, vlakbij metro St-Paul.

Geopend in schoolvakanties (vreemd genoeg niet in juli of augustus) elke dag van 14.00-19.00 uur, buiten de vakanties alleen op woensdag, zaterdag en zondag.
Openingstijden veranderen wel eens...... kijk op de site van Musée de la Magie


Pont de la Tournelle

Geopend: 1928
Architecten: L.Guidetti, P.Guidetti, Deval, H.Lang
Opdrachtgever: Stad Parijs
icono-mapa-65

Pont de la Tournelle Parijs

Oorspronkelijk was dit een houten brug, die voor de eerste keer werd gebouwd in 1370, maar later vele malen werd herbouwd. De eerste stenen brug werd in 1658 gebouwd, maar werd door de overstroming van 1910 zo zwaar beschadigd dat hij werd afgebroken. De huidige brug werd geopend in 1928. Het beeld van Geneviève, de beschermheilige van Parijs, is hier hoog boven alles te bewonderen.
De pont De La Tournelle staat in verbinding met Ile St.-Louis, het andere belangrijke eiland in de Seine. Dit eiland ontstond pas in de 17e eeuw, toen door demping twee kleine eilandjes aan elkaar werden gevoegd. Dit gebeurde onder het bewind van Lodewijk XIII met als raadsman kardinaal Richelieu.


Église Saint-Merri

Geopend: 1520
Opdrachtgever: Lodewijk XII
icono-mapa-65

In de Rue Saint-Martin staat de kerk die gewijd is aan St.-Merry, ook wel St.-Mederic genoemd, die hier op deze plaats in de 7e eeuw stierf. De kerk werd gebouwd tussen 1520 en 1612, in een vreemde gotische stijl. Naast de kerk staat een 17e eeuwse klokkentoren. De kerk was lange tijd de parochiekerk van de Lombardische Woekeraars. Boven in de klokkentoren hangt de oudste kerkklok van Parijs, gegoten in 1331, een overblijfsel van de middeleeuwse kapel die eerst op deze plaats stond.
De imposante orgelkast gebouwd door François-Henri Clicquot, werd onder andere door Camille Saint-Saëns bespeeld, hij was hier midden 19e eeuw kerkorganist. Regelmatig worden als eerbetoon concerten gegeven van deze componist, vooral bekend om zijn Carnaval der Dieren.

St.-Merri Parijs

Een prachtige combinatie van oud en nieuw

Voor de kerk trekt de Fontaine Stravinski veel aandacht. Deze fontein, ontworpen tussen 1982 en 1983, illustreert met zijn bewegende beelden het werk van de grote componist van de Sacre du Printemps en de Vuurvogel. De zwarte mobiles zijn van Tinguely, de felgekleurde van Niki de Saint-Phalle. Al met al een mooie smeltkroes van oud en nieuw, in de schaduw van de publiekstrekker aan de overkant, Centre Pompidou.


Centre Pompidou (Beauborg)

Gebouwd: 1972
Architecten: Renzo Piano en Richard Rogers
Opdrachtgever: Georges Pompidou


icono-mapa-65

tiqets bestellen

Centre Pompidou Parijs

Het Beaubourg (of Centre Pompidou) heeft sinds zijn opening in 1977, zowel zijn architectuur als wat zijn bestemming betreft, sterke afkeuring, maar ook enthousiaste instemming weggedragen. In het eerste jaar kwamen er 6 miljoen bezoekers op af, een absoluut wereldrecord! De totstandkoming is te danken aan de initiatieven van de toenmalige president Georges Pompidou, als wiens erfenis aan Parijs en Frankrijk dit wordt beschouwd. In 1972 werd met de bouw begonnen, volgens een ontwerp van de architecten Renzo Piano en Richard Rogers, die uit 681 gegadigden uit 49 landen gekozen waren. Een stalen skelet van 166 meter lang, 60 meter breed en 42 meter hoog, met 5 etages. Het terrein beslaat een oppervlakte van 100.000 m2. Een vergelijk; dit weegt maar liefst 15.000 ton staal, terwijl de Eiffeltoren ‘maar’ 7.000 ton weegt. Roltrappen, liften, nooduitgangen, alles zit aan de buitenkant. Alle buizen hebben een kleur; blauw voor climatisatie, geel voor de elektriciteit, rood voor de circulatie en groen voor de waterleiding. Ook de diverse afdelingen zijn verschillend van kleur, geel is voor de gemeenschappelijke ruimtes, het forum en de algemene diensten, groen voor de bibliotheek (meer dan één miljoen boeken, dia’s, platen en microfilms), over drie verdiepingen verdeeld, blauw betekent recreatie en rood is voor het Nationale Museum.

Centre Pompidou Parijs

Alles (was) gratis, men hoefde geen lid te zijn om van de diensten gebruik te maken, precies wat Georges Pompidou in gedachten had; iets van Frankrijk voor de Fransen. Maar,....na 20 jaar en 160 miljoen bezoekers was het Centre hard toe aan een opknapbeurt. De renovatie en de interne vernieuwing werd uitgevoerd door de architecten (wederom) Renzo Piano, maar nu samen met Jean-Francois Bodin...... en het gratis was voorbij.

Toegankelijk en gratis voor invaliden (en één begeleider)


Notre Dame Parijs

Als je onder de Petit Pont gaat staan, kun je prachtige plaatjes maken van de Notre-Dame



Tour Saint-Jacques

Gebouwd: 1508-1522
Architect: Jean de Feli
Opdrachtgever: Frans I
icono-mapa-65

Tour St.-Jacques Parijs

Sinds 1998 is de Tour Saint-Jacques opgenomen in de werelderfgoedlijst van UNESCO

De toren domineert het hele plein en is alles wat nog over is van St.-Jacques la Boucherie, een parochie van de beenhouwers ofwel slagers. De kerk werd gebouwd in de 12e eeuw en in 1797 tijdens de Revolutie helaas verwoest, wat bleef staan was de 52 meter hoge toren. De toren werd later als de kerk gebouwd, tussen 1508 en 1522, en is een zuivere ‘flamboyant’ gotische stijl. Het beeld dat boven op de toren staat werd gemaakt door Chenillon (1870) en geeft een beeltenis weer van Heilige Jacob de Grote. In vroeger tijden was de kerk een belangrijke halteplaats voor de pelgrims die op weg waren naar Santiago de Compostela. Het was vroeger de (onofficiele) startplaats van de 'Via Turonensis' die eigenlijk pas in Tours begon. Na het bijwonen van de mis en de zegening van hun staf en knapzak vertrokken ze om hun lange wandeltocht naar het noord-westen van Spanje te maken.

Op de begane grond staat een standbeeld van Blaise Pascal die de toren gebruikte voor zijn experimenten met barometers. De toren herbergt nu een weerstation. Tour St.-Jaques is na jaren van ernstig verval tussen 2006 en 2010 grondig gerenoveerd, kosten ca. 8 miljoen euro, en is sinds 2013 in het weekend weer open voor publiek.