l'Escargot Montorgueil, een monument met slakken op de kaart
rue Montorgueil, van stortplaats tot oesters
De geschiedenis van de straat gaat terug naar de 13e eeuw, al heeft de straat dan een andere naam, de rue de Mont Orgueilleux. Vernoemd naar een heuvel die hier in de buurt lag. Deze heuvel was een inmense stortplaats die een hoogte bereikte van maar liefst 16 meter. De straat was eeuwenlang de belangrijkste aanvoerroute van de in de buurt aanwezige markten, de latere markthallen Les Halles. In 1830 krijgt het wel zijn andere naam, de rue Montorgueil, maar een marktstraat is het altijd gebleven.
Een heerlijke straat om te slenteren, mede omdat een autovrij gebied is. Gezellig om te neuzen in de leuke boetiekjes of in de vele winkeltjes met verse groente, vis of kaas. Tussendoor kun je een terrasje pakken van één van de vele restaurants, brasseries en cafes met mooie namen als Au Rocher de Cancale, l'Escargot Montorgueil, La Grappe d'Or en Le Pain Quotidien. Café Biard huisvest achter zijn mooie met mozaïek versierde gevel tegenwoordig een boekenhandel. Wereldberoemd is patisserie Stohrer, één van de oudste en lekkerste banketbakkers van Parijs. in 1725 begon de geschiedenis van Stohrer, niet hier maar in de keukens van Versailles. Hij was meegekomen met Marie Leszczynska, dochter van koning Stanislas uit Polen, de nieuwe vrouw van Lodewijk XV. Na enkele jaren opende hij een eigen winkel in de rue Montorgueil op nr. 51 en bestaat na zowat 300 jaar nog steeds.
Maar vooral de oester was hier eeuwenlang een zeer belangrijke bron van inkomsten. Al in 1838 werd op nr. 78 Rocher de Cancale in Engelse bladen uitgeroepen als het beste restaurant van Parijs, of dat nog zo is...... maar het door Alexis Balaine in 1804 opgerichte restaurant heeft nog steeds wereldfaam. L'Escargot Montorgueil op nr. 38 had beroemde klanten als Chaplin, Cocteau, Picasso, Dali en Sarah Bernhardt, maar die kwamen hier niet voor de oesters, maar voor de slakken zoals het grote gouden weekdier op de gevel al doet vermoeden.
Voor échte kaas moet je zijn op nr. 86 bij La Fermette, een begrip voor liefhebbers van de 30 maanden oude Comté, waarvan men zegt dat het de lekkerste kaas ter wereld is. Op nr. 74 is Le Palais du Fruit, het lijkt of hier alles wordt gepoetst voordat het als een kunstwerk wordt uitgestald.
Een minder leuke herinnering vind je op het hoekje van rue Bachaumont, een gedenkplaat voor de laatste slachtoffers op de brandstapel wegens homoseksualiteit. Jean Diot, een 23 jarige schoenmaker en de 40 jarige bediende Bruno Lenoir werden aangehouden in de Rue Montorgueil, veroordeeld op 11 april om op 6 juli 1750 eerst gewurgd en vervolgens verbrand te worden op Place de Greve, het huidige Place de L’Hôtel de Ville.
Rue Montorgueil, als je een keer iets anders wilt doen dan de Notre Dame, Eiffeltoren of het Louvre. De straat loopt door het 1e en 2e arrondissement en begint bij Église Saint-Eustache (metro Les Halles) en eindigt vlakbij rue Réaumur (metro Sentier).