Reuilly, het 12e arrondissement van Parijs


parijsmijnstad - 12e arrondissement van Parijsheeft niet de meeste monumenten en bezienswaardigheden, maar zeker interessant genoeg om te bezoeken. Vooral in trek bij de wat jongere Parijzenaren die hier werken, maar ook graag wonen. Het meest bekende monument is natuurlijk Place de la Bastille, waar ooit de revolutie in 1789 begon. Op het Promenade Plantée kun je een prachtige wandeling over oude spoorrails maken en het brengt je door de achtertuinen van de Parijzenaren naar het Chateau de Vincennes. Dit onlangs gerenoveerde kasteel was ooit de huiskamer van de Franse koningen. De Nederlandse Margaretha Zelle vond hier de dood in de slotgracht. Het grootste park van Parijs, Bois de Vincennes, heeft veel te bieden, een hippodroom, meerdere sportmogelijkheden en zelfs een dierentuin.

De moeite waard...


→  Place de la Bastille
→  Promenade Plantée
→  Rue Cremieux
→  Gare de Lyon
→  Chateau de Vincennes
→  Bercy Village

parijsmijnstad - Bezienswaardigheden 12e arrondissement van Parijs


Place de la Bastille


icono-mapa-65

Place Bastille Parijs

Dit plein is vooral beroemd vanwege de herinneringen aan de Revolutie. Hier stond de zware vesting, Bastille Saint-Antoine, gebouwd door Karel V tussen 1370-1382. Later werd de Bastille een staatsgevangenis waar o.a. de mysterieuze figuur, de man met het ijzeren masker, gevangen zat. Ten tijde van Lodewijk XIV was een simpel briefje van de koning genoeg om je hier, zonder enige vorm van proces, gevangen te zetten.

parijsmijnstad - Bastille ParijsIn het begin mocht je als welgesteld man nog wel je kamerbediende meenemen en had je een redelijk luxe cel. De gouverneur verdiende goed aan zijn gevangenen, ze moesten gewoon huur betalen voor hun cel! In de loop der tijd werd het karakter van de gevangenis steeds grimmiger en vonden steeds meer gruwelijkheden plaats.
De beruchte vesting werd het hoofddoel van de volksopstand die op 14 juli 1789 uitbrak. 7.000 woedende Parijzenaars bestormden het gebouw, omdat men dacht hier wapens en munitie te vinden. De Bastille, die door gouverneur De Launay met slechts 32 Zwitserse lijfwachten en 82 invaliden bewaakt werd, viel in korte tijd in handen van het volk. De gouverneur werd vermoord en de slechts zeven(!) aanwezige gevangenen werden op een kar, in een heuse triomftocht, door de stad gevoerd. Bleek later dat de gevangenen eigenlijk geen gevangenen waren maar gevaarlijke gekken, onder andere de Markies de Sade, maar ja, niemand die zich daar druk om maakte. De daaropvolgende dag begon men meteen al met de afbraak van de Bastille, iets wat een jaar in beslag zou nemen. De ongelooflijke grote berg met stenen werd gebruikt voor de bouw van de Pont de la Concorde en er werden zelfs stenen verkocht als souvenir. Als je goed naar het plaveisel van het plein kijkt, zie je ronde bogen van een andere kleur steen. Als je de lijnen volgt, zie je contouren van de oude Bastille.
Nu staat er midden op het plein, waar vroeger tijdens de Revolutie de guillotine stond, de Colonne de Juillet. Die heeft overigens niets met de Revolutie te maken, maar is een nagedachtenis aan de slachtoffers van de juli-revolutie van 1830 en de latere februari-revolutie van 1848. De slachtoffers van deze bloedige periodes werden onder de zuil begraven en hun namen gegraveerd in de 52 meter hoge bronzen zuil.
De zuil is bekroond met een verguld bronzen beeld van een gevleugeld mannenfiguur, de ‘beschermengel’ van de vrijheidsgedachte, Genie de la Liberte. De engel is gemaakt door de beeldhouwer Auguste Dumont in opdracht van Lodewijk Filips. De hoogste 'grafsteen' van Parijs was vroeger te beklimmen, d.m.v. 238 treden, tegenwoordig is hij om veiligheidsredenen helaas gesloten voor het publiek.

Opéra Bastille

parijsmijnstad - Opéra Bastille ParijsDe Opéra Bastille werd in 1983 door de Uruguayaan Carlos Ott ontworpen en biedt aan 2700 mensen plaats. Vooral de akoestiek is van wereldfaam. Tijdens de bouwwerkzaamheden heeft het baggerwerk voor de nodige onrust gezorgd. De grote kuil die gegraven moest worden stortte telkens in door ondergrondse stromingen. Dus moest er van narigheid (weer) een buitenlandse firma opdraven, zoals zo vaak in Parijs. Gezien de trots van de Fransman was dit al een probleem, maar toen bekend werd dat die firma ook nog een vrouw als directeur had, was het verhaal compleet, schande en nog eens schande. De desbetreffende firma? Zwagerman, uit.......Nederland. Een leuke anekdote, of het waar is? Volgens een gids in Parijs wel.

TIP: Voor € 5,00 een voorstelling meemaken? Dat kan, maar dan moet je anderhalf uur voor de voorstelling in de rij gaan staan en het niet erg vinden om staande de voorstelling mee te maken. Geen garantie en maximaal twee kaarten per persoon.

Cour Damoye

parijsmijnstad - Cour DomayeEven zoeken, maar op nr. 12 in de rue Daval vind je de ingang naar Cour Damoye, letterlijk en figuurlijk een verborgen plekje in de wijk Faubourg Saint-Antoine. Ooit een oefenbaan voor de Musketiers en opgekocht door een ijzerhandelaar, Antoine Pierre Damoye. Deze verhuurde vanaf 1790 de panden aan schroothandelaren en ambachtslieden zoals schoenmakers en vooral houtbewerkers. De cour is niet groot, 120 meter lang en maximaal 6 meter breed, maar zeker een bezoekje waard. Wat het meest opvalt is de rust als je vanaf het drukke Place Bastille komt.

Het geheel is in 1999 gerenoveerd door architect Drummond en (gelukkig) verzekerd voor de toekomst. Aan de kant van rue Daval vind je nog een van de laatste koffiebranders van Parijs, Brûlerie Daval. Een mooie plek voor een kopje koffie of thee, vlakbij het drukke leven van Parijs, maar in een oase van rust.

Houd in de gaten dat 's avonds de cour gesloten is voor publiek, dan is het weer het domein van de bewoners.


Promenade Plantée

Aangelegd: 1988
Architecten: Jacques Vergely en Philippe Mathieux
Opdrachtgever: Stad Parijs
icono-mapa-65

De Promenade Plantée (ook bekend als Coulée Verte) is een park van 4,5 km lang en is gedeeltelijk ontworpen op het 19e eeuwse viaduct van een voormalige spoorbaan naar Straatsburg, die werd aangelegd te tijde van Napoleon III. Het wandelpark Coulée Verte strekt zich uit van de Opéra Bastille tot de oostgrens van de stad op korte afstand van het Bois de Vincennes.
Na het grote succes van de metro in 1900 werd dit gedeelte van de spoorbaan steeds minder gebruikt. Zelfs een poging om het onder particulier beheer winstgevend te maken mocht niet baten en zo werd uiteindelijk besloten om op 14 december 1969 de lijn maar helemaal op te heffen. Na de sluiting ontstond voor dit gedeelte van het 12e arrondissement, bekend om z’n meubelmakerijen, het probleem dat de meer dan 60 bogen onder het viaduct ‘bewoond’ gingen worden door schimmige handelaren, prostitutie en allerlei duistere zaakjes.

Promenade Plantée parijs

parijsmijnstad - Viaduc des Arts - Promenade PlantéeViaduc des Arts

Om dit probleem op te lossen werd een wandelpromenade ontworpen door de landschapsarchitect Jacques Vergely en de architect Philippe Mathieux. Voetgangers wandelen in een parkachtige omgeving hoog boven de grond. Op de begane grond ligt een fietsroute. Op enkele kilometers van het beginpunt komen beide routes samen, om te eindigen in het Bois de Vincennes. Op de hooggelegen route loop je soms dwars door de bebouwing en zie je wat meer van de leefwijze van een niet-toeristisch gedeelte van Parijs.
Meer dan 60 bogen onder het viaduct zijn nu omgebouwd tot winkels, galerieën en kunstnijverheidsateliers (zoals het Atelier Camille Le Tallec). Dit gedeelte wordt nu het Viaduc des Arts genoemd.


Rue Cremieux Parijs

Rue Cremieux, één van de meest kleurrijke straten van Parijs



Gare de Lyon

Gebouwd: 1849, huidige gebouw 1900
Architect 1849: François-Alexis Cendrier
Architect 1900: Marius Toudoire

Eén van de grote stations in Parijs is het prachtige Gare de Lyon. Het is één van de zeven grote ‘kopstations’ van Parijs en vanuit hier vertrek je naar (of kom je uit) het zuid-oosten van Frankrijk. Onder de grond vind je de toegang tot het metro- en RER station. Het station ‘verwerkt’ inclusief metro en RER meer dan 80 miljoen reizigers per jaar.

Gare de Lyon Parijs

Het eerste gebouw, ontworpen door architect François-Alexis Cendrier, werd in 1848 gebouwd op een heuvel van ca. 8 meter, voor het geval dat de Seine buiten haar oevers zou treden. Het stelde niet veel meer voor dan een houten gebouwtje met 5 sporen en werd in de brand gestoken tijdens de roerige dagen van de Commune van Parijs in 1871. In eerste instantie werd het identiek weer opgebouwd, maar rond 1900 vervangen door het gebouw dat we nu nog steeds kunnen zien.
Zoals zoveel gebouwen in Parijs die rond die tijd gebouwd zijn was de aanleiding de Wereldtentoonstelling van 1900. Denk aan prachtige gebouwen als Petit- en Grand Palais, het Gare 'd Orsay, maar ook uit die periode één van de mooiste bruggen van Parijs, de Pont Alexandre III. De architect was Marius Toudoire die veel meer stations op zijn naam heeft staan en de bouw duurde maar liefst 7 jaar. De gevel is 100 meter lang en de toren is 64 meter hoog en helaas niet open voor bezoek. De toren heeft een gigantische klok met een diameter van meer dan 6 meter en waarvan de grote wijzer 4 meter lang is en 38 kg weegt. Vreemd, maar op één of andere manier doet het aanzicht me altijd denken aan de Big Ben in Londen.

Le Train Blue

Het station huisvest het beroemde sterrenrestaurant Le Train Blue, vernoemd naar een legendarische trein met als bestemming de Côte d'Azur. Alleen al de flamboyante grote zaal is een kijkje waard, art nouveau op z’n best. Het eten is niet goedkoop in dit restaurant uit 1901, maar wel een belevenis. Het heeft ook een bar die de naam Big Ben heeft. Da's toevallig, ben ik toch niet de enige die wat heeft met die gelijkenis. En dan te bedenken dat er plannen waren in 1970 om de boel af te breken. Het was de toenmalig minister Jacques Duhamel die de sloop heeft weten tegen te houden om het in 1972 op de lijst van historische monumenten te zetten.

Helaas is het station ook bekend geworden vanwege een zwaar treinongeluk in 1988. Een op hol geslagen trein boorde zich met een snelheid van 70 km/uur in een stilstaande trein. Een opstapeling van menselijke fouten kost maar liefst 56 mensen het leven, daarnaast ook nog eens 57 gewonden. Op platform B van het metrostation staat een monument ter nagedachtenis aan de slachtoffers van deze ramp.


Haussmann Parijs

Ook in het 12e arrondissemet is veel te zien van de Haussmann-stijl



Chateau de Vincennes

Gebouwd: 1150
Opdrachtgever: Lodewijk VII


tiqets parijs

icono-mapa-65

Chateau Vincennes Parijs

Het kasteel werd in de 12e eeuw gebouwd door de Capetingische koningen als jachtkasteel. Aan het begin van de honderdjarige oorlog begint Jan de Goede er vlakbij aan de bouw van de vestingtoren. Het is zijn zoon Karel V die uiteindelijk de 52 meter hoge “donjon” voltooid, de nog steeds hoogste middeleeuwse verdedigingstoren van Europa. Om de donjon en het kasteel bevond zich een muur met 9 torens. Ook begon Karel V begint met de bouw van de een kapel, één van de eerste gotische kerken, naar voorbeeld van de St.-Chapelle in het centrum van Parijs, op het Ile Cité. De bouw van de kapel wordt ca. 150 jaar later onder Hendrik II voltooid.

Chateau Vincennes Parijs

Het enorme kasteel met zijn muren biedt de koningen een veilige plek in een meestal rumoerig Parijs. In 1610 zoekt "Maria de' Medici, na de moord op haar man Hendrik IV, hier een veilige plaats en door dit gegeven bracht Lodewijk XIII hier zijn jeugd door. In de periode dat Lodewijk XIV af en aan op Vincennes woonde werden door Le Vau de vleugels erbij geplaatst. In 1682 vertrok Lodewijk XIV echter definitief naar Versailles.

parijsmijnstad - Mata HariMata Hari

Onvrijwillige gasten waren hier ook.
Hoe tegenstrijdig, maar terwijl de vrouw van Hendrik IV hier 'schuilde' na de moord op haar man, was het enkele jaren eerder dat Hendrik hier zelf gevangen werd gehouden tijdens de Godsdienstoorlogen tussen de katholieken en protestanten. Markies de Sade verbleef maar liefst 5 jaar in de donjon. Nicolas Fouquet, de minister van financiën tijdens Lodewijk XIV, heeft hier gevangen gezeten tijdens zijn 3-jarig ‘schijn’proces.

Tijdens de Franse revolutie wordt Vincennes een militair arsenaal. In 1808 laat Napoleon de muren neerhalen om Vincennes geschikt te maken voor de “moderne” artillerie.

Er zit ook nog een Nederlands getint stukje historie aan Chateau Vincennes. Op 15 oktober 1917 werd Mata Hari op beschuldiging van spionage gefusilleerd in de slotgracht van het kasteel. Mata Hari is beroemd geworden door haar vermogen om in te haken op de populaire smaak van haar tijd. In 1905 brak ze in Parijs door met haar 'Oosterse' dansen.

Een bezoekje aan het kasteel en met name de donjon is erg leuk. In de voormalige raadszaal is een film te zien over het leven op het kasteel ten tijde van Karel V.


Bercy Village


icono-mapa-65

Bercy Parijs

parijsmijnstad - Musée Arts ForainsHet gezellige Bercy Village is een uitgaanscentrum naast Parc de Bercy. Vroeger waren hier de wijnpakhuizen en een gedeelte van het park was de wijngaard. De 30 oude pakhuizen zijn allemaal verbouwd tot winkeltjes en restaurantjes. De vroegere wijnpakhuizen zijn er niet meer, maar de spoorrails van de treintjes liggen er nog wel. Het parc is omgebouwd tot themapark en heeft 9 verschillende tuinen.

Aan de avenue des Terroirs ligt een bijzonder mooi museum, het Arts Forains. Helaas is het museum maar één week per jaar geopend, de week tussen kerst en nieuw. Mocht je in die periode op deze plek rondlopen, is dit unieke kermismuseum zeker de moeite waard.

De vlakbij gelegen Pont de Bercy is van oorsprong uit 1863, maar meerdere keren aangepast en uitgebreid. Vanaf de brug heb je een prachtig overzicht over de buurt en de gebouwen van het ministerie van economie.